Aktualne informacje Program jest stale i na bieżąco aktualizowany. Opis wszystkich nowości i zmian w progra-mie, które nie zostały ujęte w niniejszym podręczniku, można znaleźć w specjalnym pliku dołączanym w momencie instalacji programu. Aktualne informacje znajdują się również na naszej stronie w Internecie (www.symfonia.pl).
Wprowadzanie pozycji dokumentu Po wypełnieniu w nagłówku dokumentu wszystkich obowiązkowych pól, uaktywniają się przyciski pozwalające na dalszą edycję dokumentu na wprowadzanie dekretów lub cech dokumentu. Pozostałe informacje o dokumencie, poza nagłówkowymi, znajdują się na odpowiednich zakładkach. Program, w zależności od typu wprowadzanego dokumentu, sposobu wprowadzania dokumentów sam automatycznie otwiera odpowiednie zakładki. Dodatkowo do niezależnej nawigacji pomiędzy zakładkami służą skróty klawiszowe lub mysz. Zakładka 1) Pozycje - ALT+1 Zakładka 2) Rozrachunki - Alt+2 Zakładka 3) VAT - Alt+3 lub F4 Jeśli użyty typ dokumentu oparty był o wzorzec związany z VAT, wówczas otrzymamy także możliwość rejestracji danych VAT. Sposób obsługi dokumentów VAT omawiamy w następnych rozdziałach, teraz skupimy się na sposobach tworzenia dekretów (pozycji) dokumentu. Na ekranie widzimy listę dotychczas utworzonych dekretów (w przypadku nowego dokumentu lista ta jest oczywiście pusta) i przy pomocy przycisków Dodaj, Usuń i Popraw możemy edytować kolejne pozycje dokumentu. W zależności od tego, czy edytowany dokument jest dokumentem złotówkowym czy walutowym (decyduje o tym pole Dokument walutowy w nagłówku dokumentu) sposób wprowadzania dekretów (pozycji) może się nieco różnić. Pozycje dokumentu w walucie krajowej Najprostszy jest przypadek, kiedy wprowadzamy dekrety dla dokumentu w walucie krajowej W takim przypadku wypełniamy jedynie Konto, Kwotę oraz ewentualnie Opis pozycji (treść dekretu). Zapisy możemy wprowadzać niezależnie po obu, lub tylko po jednej stronie dekretu, przy czym pamiętać należy, że dekretowanie wyłącznie po jednej stronie nie pozwoli w przyszłości na wyznaczanie zapisów dla konta przeciwstawnego. W przypadku wprowadzenia w pozycji zapisu po jednej stronie (lub zapisów po dwóch stronach na różne kwoty), przy dodawaniu kolejnej program automatycznie proponuje kwotę (i stronę) jaka jest wymagana do zbilansowania się dokumentu. Jeśli zapis zadekretowany jest na konto rozrachunkowe, dodatkowo po wprowadzeniu kwoty może pojawić się okno do ewidencji rozrachunków. Zależy to od ustawienia parametrów pracy systemu, w zależności od których podczas rejestracji dokumentu bądź odbywa się rozliczanie rozrachunków, bądź wyłącznie ich automatyczna ewidencja. W tym drugim przypadku niezbędne dane pobierane są z typu dokumentu (typ rozrachunku - należność, zobowiązanie, płatność), z samego dokumentu (kontrahent, daty) oraz z parametrów systemu (termin płatności). Podpowiadanie kwot wynikających z zarejestrowanych w dokumencie pozycji VAT We wprowadzanym dokumencie, kwoty księgowanych pozycji mogą być wprowadzane w różny sposób. Mogą być wprowadzane przy wykorzystaniu automatów VAT, szablonów lub mogą być wprowadzane ręcznie. W tym ostatnim przypadku, w sytuacji kiedy w zakładce 3) VAT, wprowadzone i zapisane zostały już pozycje VAT dokumentu, na formatce Dokumenty / Pozycje / Dodaj, po wstawieniu kursora w pole DT Kwota lub CT Kwota i przyciśnięciu skrótu [Ctrl+Z] wyświetlone zostanie okno Wybór kwoty: Po wybraniu odpowiedniej kwoty i przyciśnięciu przycisku Wybierz lub użyciu skrótu [Enter], wybrana kwota zostanie wstawiona na formatkę dekretowania. Pozycje dokumentu walutowego W przypadku wprowadzania pozycji dokumentu walutowego, na formularzu pojawia się szereg dodatkowych pól, które pozwalają wprowadzić kwotę w walucie obcej. Walutę lub jej kurs możemy wybrać z tabeli kursów walut, lub wstawić bezpośrednio. Wprowadzona kwota w walucie jest automatycznie przeliczana na PLN wg podanego kursu. Wyliczona w ten sposób wartość w PLN jest jednak również wyłącznie wartością domyślną – istnieje możliwość jej swobodnej zmiany. W przypadku gdy konto walutowe jest kontem rozrachunkowym – zostaje założony/rozliczony rozrachunek w danej walucie obcej, przy czym oczywiście wprowadzony jest równolegle na rozrachunek zapis w PLN, a w razie potrzeby – utworzony stosowny dokument różnic kursowych. Program w przypadkach, gdy jest to możliwe, podpowiada kurs wg następującego algorytmu: Dla dokumentów opartych o wzorzec Faktura Sprzedaży, Faktura Zakupu, Faktura Eksportowa, SAD, WDT, lub WNT, program podpowiada średni kurs NBP z daty dokumentu Dla dokumentów opartych o wzorzec Dokument finansowy - program dla przychodów oraz rozchodów walut domyślnie podpowiada odpowiedni kurs zależnie od ustawień dwóch parametrów firmy: Podpowiadanie kursu w dokumentach finansowych (wpływy) - Parametr może przyjmować dwie różne wartości: z tabeli kursów walut banku firmy - kurs wpływu podpowiadany z tabeli kursów banku firmy; z tabeli kursów walut banku NBP - kurs wpływu podpowiadany z tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego; Podpowiadanie kursu w dokumentach finansowych (wypływy) - Parametr może przyjmować trzy różne wartości: z tabeli kursów walut banku firmy - kurs wypływu podpowiadany z tabeli kursów banku firmy z tabeli kursów walut banku NBP - kurs wpływu podpowiadany z tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego; zgodnie z magazynem walut - wycena wypływu dokonywana jest zgodnie z metodą pierwsze weszło, pierwsze wyszło; Uwaga - aby mechanizm podpowiadania kursów walut dla rozchodów walut pod kontrolą magazynu walut musi zostać prawidłowo skonfigurowany i zainicjowany a przypadku uruchomienia go na kontach walutowych, na których już są zapisy, musi być przeprowadzony proces aktualizacji stanu wyceny rozchodów walut na wskazanych kontach trzeba aktualizować stanu wyceny jedynie na kontach, na których nie ma jeszcze żadnych zapisów stanu wyceny należy przeprowadzać również każdorazowo po dokonaniu zmian mogących wpływać na zaburzenie wyceny rozchodów kontrolowanej przez moduł magazynu walut takich jak dodawanie niechronologiczne nowych przychodów walut czy zmiany ich kolejności wcześniej zarejestrowanych dokumentów itp. Pozycje zbiorczego dokumentu finansowego W przypadku dodawania pozycji do dokumentu opartego o wzorzec Zbiorczy dokument finansowy, program umożliwia wywołanie formatki bądź w sposób standardowy, bądź specyficzny dla tego typu wzorca. W programie, domyślnie wyciąg bankowy (WB) oparty jest o typ dokumentu o nazwie zbiorczy dokument finansowy. Program oczywiście umożliwia tworzenie własnych typów dokumentów, również opartych o zbiorczy dokument finansowy. W drugim przypadku (wywołanie formatki poprzez przyciski +/- na klawiaturze numerycznej) program automatycznie ustawia się po stronie, w której wpisywać będziemy konto przeciwstawne. Po wpisaniu numeru konta i kwoty program automatycznie uzupełnia drugą stronę dekretu numerem konta kasy/banku wprowadzonym podczas definiowania typu dokumentu oraz kwotą identyczną jak wprowadzona po stronie przeciwstawnej. Zbiorczy dokument finansowy poza klasycznymi przelewami kwoty brutto transakcji na rachunek rozliczeniowy firmy, umożliwia również rejestrowanie transakcji typu podzielona płatność charakteryzujących się tym, że przeprowadzane są najczęściej w dwóch etapach: Obciążenie rachunku - zapłata za fakturę zakupu: I etap - kwota VAT transakcji przeksięgowywana jest rachunku VAT na rachunek rozliczeniowy firmy. Przeksięgowywana jest dostępna na rachunku VAT kwota, jeżeli na rachunku VAT nie ma środków, brakująca kwota VAT komunikatu przelewu pobierana jest z rachunku rozliczeniowego; II etap - kwota brutto transakcji przelewana jest na konto dostawcy; Uznanie rachunku - rozliczenie faktury sprzedaży: I etap - kwota brutto księgowana jest na rachunku rozliczeniowym firmy; II etap - kwota VAT komunikatu przelewu przeksięgowywana jest na rachunek VAT; Formatka dodawania pozycji jest tak zaprojektowana aby wygodnie było wprowadzać oba dekrety równocześnie jak i niezależnie. Sposób księgowania zależy od sposobu tworzenia wyciągu, czy operacje przeksięgowań pomiędzy rachunkami rozliczeniowymi a rachunkami VAT są prezentowana szczegółowo czy też zbiorczo, a jeżeli szczegółowo to jak są sortowane. Czy obie operacje, obu etapów widoczne są jedna za drugą czy też nie. W przypadku długich wyciągów dobór sposobu księgowania będzie miał znaczenie. Uwaga - przed rozpoczęciem księgowania transakcji podzielonej płatności należy zarejestrować oba rachunki bankowe w kartotece rachunków rachunek rozliczeniowy oraz rachunek VAT, powiązać je oraz przypisać im odpowiednie numery kont księgowych. Podzielona płatność - automatyczne księgowanie całej transakcji Aby zarejestrować automatycznie transakcję podzielonej płatności po wprowadzeniu dekretowania kwoty brutto komunikatu przelewu: na okienku dodawania pozycji wyciągu należy zaznaczyć opcję Podzielona płatność, na oknie pojawią się dwie zakładki: 1) podstawowe - na zakładce znajduje się dekret kwoty brutto; 2) Podzielona płatność - na zakładce znajdują się dane komunikatu przelewu; W sekcji Komunikat przelewu należy uzupełnić brakujące dane. Jeżeli na pierwszej zakładce wybrany został kontrahent, numer NIP zostanie automatycznie uzupełniony, wystarczy podać numer faktury oraz kwotę VAT komunikatu przelewu. W sekcji Przeksięgowanie VAT w polu Kwota VAT musi być uzupełniona kwota rzeczywistego przeksięgowania kwoty VAT pomiędzy rachunkami. W przypadku rejestrowania obciążenia rachunków podzieloną płatnością, kwota przeksięgowywanej kwoty pomiędzy rachunkami może być różna od kwoty VAT z komunikatu przelewu. Po zaznaczeniu na zakładce opcji Generuj dekret przeksięgowania kwoty VAT, po przyciśnięciu przycisku Zapisz lub użyciu skrótu [F10], transakcja zostanie automatycznie zadekretowana. Podobnie jak na poniższym przykładzie: W sytuacji kiedy wyciągi bankowe nie pozwalają na automatyczne księgowanie całej transakcji podzielonej płatności, oba dekrety muszą być zaksięgowane oddzielnie. Podzielona płatność - rejestrowanie przeksięgowania pomiędzy rachunkami niezależnie od księgowania kwoty brutto Księgowanie podzielonej płatności w dwóch niezależnych dekretach, polega na zarejestrowaniu najpierw kwoty brutto komunikatu przelewu, dokładnie tak jak to opisano wyżej, różnica polega na tym, że na drugiej zakładce nie należy zaznaczyć opcji Generuj dekret przeksięgowania kwoty VAT, na zakładce 2) Podzielona płatność wystarczy uzupełnić dane w sekcji Komunikat przelewu, tak jak na poniższym przykładzie: Po zapisaniu pozycji na wyciągu pojawi się dekret dotyczący kwoty brutto komunikatu, jak poniżej. Poniżej zaprezentowany jest przykład drugiego dekretu. Po dojściu do księgowania drugiego dekretu, na zakładce 1) Podstawowe należy wprowadzić drugi dekret, jak niżej: natomiast na zakładce 2) Podzielona płatność wystarczy wprowadzić unikalny fragment numery NIP i rozwinąć listę rozwijaną, na której widoczne będą dane komunikatu. Po jego wybraniu dane komunikatu zostaną automatycznie uzupełnione. Widok poniżej: Po jego zapisaniu na wyciągu pojawi się drugi dekret: Rozrachunki - podzielona płatność W trakcie dekretowania kwoty brutto przelewu, rozliczenia krajowej transakcji wyrażonej w złotych polskich wykonanej metodą podzielonej płatności, w rozrachunkach widoczne są wszystkie informacje zawarte w komunikacie przelewu, przykład poniżej: W rozrachunkach widoczne sa kolumny: PP - * oznacza płatność rozliczoną metodą podzielonej płatności; PP NIP - oznacza numer NIP komunikatu przelewu; PP nr faktury - oznacza numer faktury komunikatu przelewu; PP VAT komunikatu - oznacza kwotę VAT komunikatu przelewu; PP VAT przeksięgowania - oznacza kwotę VAT rzeczywistego przeksięgowania pomiędzy rachunkiem rozliczeniowym a rachunkiem VAT; Wprowadzanie informacji o rozrachunku W przypadku zadekretowania pozycji na konto rozrachunkowe, po wprowadzeniu konta oraz kwoty (w przypadku dokumentu walutowego – kwoty w walucie) niezbędne jest zaewidencjonowanie tego zapisu w module rozrachunków. W zależności od ustawienia parametrów globalnych program automatycznie tworzy nowy rozrachunek na podaną kwotę (pobierając odpowiednie informacje z dokumentu i parametrów systemu), lub wywołuje na ekran okno pozwalające ręcznie zmodyfikować informacje niezbędne do wprowadzenia zapisu. W tym drugim przypadku możliwe jest rozliczenie tworzonym zapisem rozrachunków wcześniej zarejestrowanych w systemie (np. przedpłaty). Do prawidłowego zaewidencjonowania nowego rozrachunku potrzebne są następujące informacje: Symbol rozrachunku – symbol, pod jakim rozrachunek będzie wyświetlany w module ewidencji rozrachunków. Symbol ten domyślnie jest podpowiadany jako numer własny dokumentu, z którego powstaje rozrachunek łamany przez numer bieżącej pozycji dokumentu. W przypadku edycji ręcznej – można go dowolnie zmienić (można to również zrobić później z poziomu modułu Rozrachunki ) Data założenia – data założenia rozrachunku – domyślnie jest to (w zależności od parametrów globalnych firmy) data wystawienia lub data księgowania dokumentu, z którego pozycji powstaje rozrachunek Termin płatności – (informacja istotna tylko w przypadku rozrachunków typu należność lub zobowiązanie powstałych z dokumentów innych niż dokument różnic kursowych) – termin zapłaty, po przekroczeniu którego rozrachunek jest traktowany jako przeterminowany oraz naliczane są odsetki karne. Rodzaj – należność, zobowiązanie lub płatność – decyduje o sposobie traktowania rozrachunku w systemie. Dla rozrachunków typu należność lub zobowiązanie drukowane są odpowiednie, wymagane przez przepisy zestawienia, wezwania, noty odsetkowe itp., podczas gdy rozrachunki typu płatność pełnią funkcje pomocnicze, pokazujące z poziomu modułu rozrachunków, w jaki sposób następowała spłata należności /zobowiązań . W przypadku rozrachunków tworzonych z dokumentów, których typ był opartych o wzorce Faktura zakupu, Faktura sprzedaży, czy Dokument SAD – rodzaj rozrachunku jest określany automatycznie (sprzedaż – należność, zakup lub SAD – zobowiązanie); w przypadku dokumentów prostych – podpowiadana jest wartość określona podczas definicji typu dokumentu, jednakże może ona być zmieniona (oczywiście przy ręcznym trybie rejestrowania rozrachunku) przez użytkownika. (Rodzaj rozrachunku może być zmieniony również z poziomu modułu Rozrachunki , pod warunkiem, że nie został on częściowo lub całkowicie rozliczony) Opis – opis rozrachunku (informacja nieobowiązkowa) Podczas rejestrowania rozrachunku możemy ponadto wypełnić dwa dodatkowe pola, które mają wpływ na późniejsze automatyczne rozliczanie rozrachunków z poziomu okna przeglądania rozrachunków. Znaczenie tych pól jest następujące: Transakcja – jest to rodzaj znacznika, który jednoznacznie wiąże ze sobą kilka rozrachunków. Podczas ich automatycznego rozliczania można tak skonfigurować parametry tej operacji, że będą rozliczane ze sobą wyłącznie rozrachunki posiadające identyczną wartość w tym polu. Podczas rejestrowania rozrachunku typu Należność czy Zobowiązanie w pole to automatycznie wstawiany jest symbol dokumentu. Takie podejście umożliwia wstawienie identycznego symbolu na podstawie np. opisu przelewu na wyciągu bankowym, co spowoduje jednoznaczne powiązanie zapłaty z fakturą i zagwarantuje takie a nie inne rozliczenie obu dokumentów. Klasyfikacja – klasyfikacja umożliwia podział rozrachunków kontrahenta na pewne rozłączne grupy (np. projekty inwestycyjne), a następnie automatyczne rozliczanie rozrachunków osobno w ramach każdej grupy. Poza założeniem rozrachunku, jeśli mamy ustawiony ręczny tryb jego zakładania, program pozwala już na tym etapie na rozliczanie rozrachunków istniejących. Rozrachunki domyślnie rozliczane są z datą dokumentu późniejszego, z tych, które podlegają rozliczeniu, jednak data ta może być zmodyfikowana przez użytkownika. Przy otwieraniu okna rozrachunków wyświetlana jest domyślna lista rozrachunków uprzednio zarejestrowanych w systemie, które mogą być rozliczone bieżącym zapisem. Lista rozrachunków do rozliczenia dotyczy zawsze tego samego konta (za wyjątkiem przypadku opisanego niżej) i tworzona jest wg następujących zasad: W każdym przypadku wyświetlana lista rozrachunków dotyczy tej samej waluty. Wprowadzając zapis w PLN możemy jednak wyświetlić także listę rozrachunków walutowych, co umożliwia nam wprowadzenie korekty lub ręczne zaksięgowanie dokumentów różnic kursowych. Wyświetlenie dodatkowych rozrachunków możliwe jest po wybraniu stosownego przycisku z paska narzędzi okna, lub wciśnięciu kombinacji Ctrl+W Dla rozrachunku typu należność lub zobowiązanie (poza wyjątkami opisanymi niżej) – domyślnie wyświetlana jest lista rozrachunków typu płatność, mających saldo po przeciwnej stronie. Dla rozrachunku typu płatność (poza wyjątkami opisanymi niżej) – domyślnie wyświetlana jest lista rozrachunków typu należność lub zobowiązanie posiadających saldo po przeciwnej stronie. W obu przypadkach możemy wyświetlić wszystkie typy rozrachunków zapisane po przeciwnej stronie, wybierając stosowny przycisk z paska narzędzi okna lub wciskając kombinację klawiszy Ctrl+O. Jeśli rozrachunek powstaje z dokumentu typu korekta – wyjątkowo wyświetlane są płatności oraz (odpowiednio) należności /zobowiązania mające saldo po tej samej stronie bądź saldo równe 0. Dodatkowo zawsze możemy wymusić wyświetlenie rozrachunków niezerowych niezależnie od strony, wybierając odpowiedni przycisk na pasku narzędzi okna lub kombinację klawiszy Ctrl+S. Należy jednakże pamiętać, że próby rozliczenia zapisów innych niż korekty z rozrachunkami zapisanymi po tej samej stronie z reguły jest niepoprawne z merytorycznego punktu widzenia i może doprowadzić do efektów niezgodnych z oczekiwaniami użytkownika. W przypadku, gdy program WAPRO Fakir Finanse i księgowość współdzieli rozrachunki z programem WAPRO Mag Sprzedaż i magazyn, na liście rozrachunków do rozliczenia mogą znaleźć się także zapisy (faktury, przedpłaty) wynikające z dokumentów wprowadzonych w tamtym programie, jeszcze nie mających swoich odpowiedników w systemie finansowo-księgowym. Tego typu zapisy oczywiście nie mają przyporządkowanych kont - lista rozrachunków do rozliczenia tworzona jest zatem w oparciu o kontrahenta, dla którego wystawiono dany dokument. Podczas późniejszego importu dokumentów program uzupełnia zapisy o numer odpowiedniego konta. Może się jednak zdarzyć, że podczas importu takiego dokumentu zostanie on zadekretowany na inne konto rozrachunkowe niż konto rozliczonego z nim drugiego rozrachunku. W takim przypadku zostanie zgłoszony błąd importu dokumentu do programu WAPRO Fakir Finanse i księgowość. Przykład 1Wyobraźmy sobie, że użytkujemy programy WAPRO Mag Sprzedaż i magazyn i WAPRO Fakir Finanse i księgowość w trybie współdzielenia planie kont programu WAPRO Fakir Finanse i księgowość istnieją konta rozrachunkowe kartotekowe: 201-KH Rozrachunki z odbiorcami 202-KH Rozrachunki z dostawcami gdzie KH oznacza podpiętą kartotekę kontrahentów. Dodatkowo, w kartotece KH (współdzielonej przez oba programy) istnieje kontrahent KRZAK o analityce 001, który jest jednocześnie dostawcą i odbiorcą, a zatem występuje jednocześnie na obu kontach opisanych wyżej. w programie WAPRO Fakir Finanse i księgowość istnieje nierozliczona faktura sprzedaży, na kwotę 100 PLN, zarejestrowaną na koncie 201-001 KRZAK po stronie Dt w programie WAPRO Mag Sprzedaż i magazyn wprowadzono fakturę sprzedaży na kwotę 300 PLN, wystawioną dla kontrahenta KRZAK Jeśli teraz w programie WAPRO Fakir Finanse i księgowość zarejestrujemy zapłatę, wprowadzając dekret na konto 201-001 po stronie Ct, to jako rozrachunki do rozliczenia pojawią nam się obie faktury opisane powyżej, pomimo, że druga faktura nie została jeszcze zaimportowana do programu WAPRO Fakir Finanse i księgowość. Jednakże z drugą fakturą nie jest związane żadne konkretne konto księgowe, gdyż jej dekretacja będzie przebiegać dopiero podczas importu dokumentu do programu WAPRO Fakie Finanse i księgowość. Można wyobrazić sobie zatem sytuację, że schemat księgowania tej faktury zostanie tak skonstruowany, że w wyniku importu kwota rozrachunku zostanie przypisana nie do konta 201-001, a na przykład do konta 202-001 (jak wiadomo kontrahent KRZAK figuruje jako analityka obu kont syntetycznych 201 i 202).Zaimportowanie dokumentu w takiej postaci doprowadziło by do sytuacji konfliktowej w programie WAPRO Fakir Finanse i księgowość, gdyż mielibyśmy do czynienia z dwoma wzajemnie rozliczonymi rozrachunkami, z których każdy związany byłby z innym kontem księgowym. Aby uniknąć takiej sytuacji w chwili importu drugiej faktury do programu WAPRO Fakir Finanse i księgowość program zgłosi błąd importu. Użytkownik ma do dyspozycji pewną kwotę (równą na początku kwocie dekretu, a potem kwocie dekretu pomniejszonej o dokonane rozpisania – jest ona wyszczególniona w polu Saldo w górnej części okna), którą może rozpisać częściowo lub w całości (automatycznie lub ręcznie) pomiędzy rozrachunki znajdujące się na liście, powodując częściowe lub pełne rozliczenie tych ostatnich. Rozliczenie automatyczne jest możliwe po zaznaczeniu odpowiednich rozrachunków i wybraniu przycisku Rozpisz – program automatycznie przypisuje kolejnym zaznaczonym rozrachunkom z listy kwoty równe ich saldom, aż do wyczerpania kwoty dekretu. Jeśli suma sald zaznaczonych rozrachunków jest większa od kwoty dekretu, część rozrachunków nie zostanie rozliczona (ewentualnie któryś rozliczony częściowo), jeśli jest mniejsza – nie zostanie rozliczona nadwyżka kwoty dekretu. Do pewnego stopnia możemy też sterować sposobem automatycznego rozpisania kwoty poprzez odpowiednie ustawienie rozrachunków znajdujących się na liście. Kwoty rozliczenia można również przypisywać do wybranych rozrachunków ręcznie (w tym również korygować kwoty rozpisane automatycznie); wystarczy w tym celu kliknąć dwukrotnie w pole Kwota rozliczająca (lub po wybraniu rozrachunku wcisnąć klawisz Enter) i wstawić odpowiednią kwotę. Oczywiście suma wstawionych w ten sposób kwot nie może być wyższa niż kwota dekretu (program kontroluje ten fakt i nie pozwala wstawić kwoty przekraczającej - łącznie z poprzednio wpisanymi – wartość dekretu). Analogicznie możemy wprowadzać lub modyfikować datę rozliczenia dla każdego rozrachunku. Domyślnie jest to (w zależności od ustawienia parametrów globalnych pracy firmy) data założenia lub data księgowania późniejszego z rozliczanych rozrachunków. Dodatkowo możliwe jest szybkie wyczyszczenie przypisanych kwot ze wszystkich pozycji (jeśli np. automatyczne rozpisanie nie spełniło naszych oczekiwań) przy pomocy przycisku Wyczyść. Po zakończeniu procedury rozpisywania kwot zatwierdzamy całość operacji klawiszem, co spowoduje dodanie odpowiednich zapisów do bazy. Oczywiście wszystkie wprowadzone informacje zostaną ostatecznie zarejestrowane dopiero po pozytywnym zaakceptowaniu całego wprowadzanego dokumentu, jednakże fakt rozliczenia rozrachunków w danej pozycji jest uwzględniany natychmiast podczas wprowadzania kolejnych pozycji tego samego dokumentu. W przypadku poprawiania pozycji dokumentu dostęp do rozrachunków jest możliwy tylko w przypadku, gdy modyfikacji uległa kwota pozycji bądź konto, na które była ta pozycja zadekretowana (w każdym innym przypadku zmiany w rozrachunkach możemy wprowadzić z poziomu dedykowanego modułu Rozrachunki ). W takim przypadku (po uprzedzeniu użytkownika) dotychczasowe rozrachunki wynikające z danego dekretu zostają usunięte, a na ich miejsce (ręcznie lub automatycznie) zostają wprowadzone nowe – wg ogólnych zasad opisanych powyżej. W przypadku rozrachunków walutowych wszelkie operacje z poziomu użytkownika odbywają się w walucie obcej, natomiast program równolegle (w tle) zakłada bądź rozlicza odpowiednie rozrachunki złotówkowe, w tym (w zależności od ustawień parametrów pracy programu) automatycznie tworzy i rozlicza dokumenty różnic kursowych. Aby dokładnie przeanalizować proces rejestracji i rozliczania rozrachunków niezbędne jest uzupełnienie poprzednich informacji o te, które związane ze sposobem ich przechowywania i prezentowania. W programie przyjęto dwa zasadnicze założenia: zapis w rozrachunkach może powstać wyłącznie jako skutek powstania dekretu na koncie rozrachunkowym (nie ma rozrachunku bez dokumentu). każdy zapis na koncie rozrachunkowym powoduje powstanie odpowiadającego mu rozrachunku - program kontroluje zgodność zapisów w module rozrachunków z zapisami na kontach rozrachunkowych. w przypadku zapisu walutowego zostaje założony rozrachunek w walucie obcej, zaś równolegle powstaje zapis złotówkowy, który w chwili rozliczenia rozrachunku walutowego jest w razie potrzeby dopełniany dokumentem różnic kursowych Oczywiście dwa pierwsze założenia nie dotyczą sytuacji, w której współdzielimy rozrachunki z programem WAPRO Mag Sprzedaż i magazyn. W takim przypadku w systemie mogą być widziane (i rozliczane) także te rozrachunki, które nie mają jeszcze swoich odpowiedników w postaci dekretów na kontach rozrachunkowych. System kontroluje jednak, które rozrachunki posiadają powiązanie z dokumentami księgowymi już zaimportowanymi do programu WAPRO Fakir Finanse i księgowość i dla tych obowiązują wszystkie założenia opisane w powyższych punktach. Zatem dla każdego zapisu na koncie rozrachunkowym – niezależnie czy jest to należność, zobowiązanie czy płatność - powstaje dokładnie jeden (w przypadku zapisów walutowych – jeden dla waluty i jeden dla PLN) rozrachunek (nagłówek). Dodatkowo dla każdego rozliczenia rozrachunku powstaje odpowiedni zapis rozliczający widziany (w module przeglądania rozrachunków) symetrycznie z dwóch miejsc: z dokumentu rozliczającego i dokumentu rozliczanego. Przykład 2Jeśli wprowadzimy fakturę sprzedaży (FS) na kwotę brutto 100 PLN, a następnie wyciąg bankowy na 40 PLN rozliczający częściowo tę fakturę (WB), to w rozrachunkach powstaną trzy zapisy: nagłówek rozrachunku FS typu należność na kwotę 100 PLN nagłówek rozrachunku WB typu płatność na kwotę 40 PLN zapis rozliczający FS-WB na kwotę 40 PLN, widoczny zarówno od strony faktury (wyświetla się informacja o dokumencie zapłaty) jak i od strony wyciągu (wyświetla się informacja o dokumencie opłaconym) Jednocześnie dla wyciągu bankowego pojawi się informacja, że został rozliczony w całości (saldo = 0), zaś dla faktury – że została rozliczona częściowo (saldo = 60) Przykład 3Jeśli wprowadzimy faktury sprzedaży: FS1 na kwotę brutto 200 PLN FS2 na kwotę brutto 500 PLN oraz wyciąg bankowy WB na kwotę 1000 PLN rozliczający te faktury (nadwyżka jest tu nadpłatą), to pojawi się 5 zapisów: nagłówek rozrachunku FS1 typu należność na kwotę 200 PLN nagłówek rozrachunku FS2 typu należność na kwotę 500 PLN nagłówek rozrachunku WB typu płatność na kwotę 1000 PLN zapis rozliczający FS1-WB na kwotę 200 PLN zapis rozliczający FS2-WBna kwotę 500 PLN przy czym oba rozrachunki powstałe z faktur zostaną zaznaczone jako rozliczone (saldo = 0), zaś rozrachunek z wyciągu bankowego – jako częściowo rozliczony (saldo = 300). Przykład 4Jeżeli wprowadzimy następującą fakturę sprzedaży: FS na kwotę brutto 100$ oraz równolegle 400 PLN oraz zapłatę: WB na kwotę 100$ oraz równolegle 420 PLN to w konsekwencji (przy ustawionym trybie automatycznego tworzenia dokumentu różnic kursowych) otrzymamy następujące zapisy w rozrachunkach: nagłówek FS w walucie USD na kwotę 100$ typu należność z równoległym zapisem 400 PLN nagłówek WB w walucie USD na kwotę 100$ typu płatność z równoległym zapisem 420 PLN rozliczenie FS-WB na kwotę 100$ oraz równolegle – na kwotę 400 PLN Jednocześnie zostaje utworzony dokument RK różnic kursowych (w tym przypadku dodatnich), z którego zostają utworzone dwa dodatkowe zapisy: nagłówek RK w walucie PLN na kwotę 20 PLN (typu odziedziczonego po fakturze, w tym przypadku – typu należność) zapis rozliczający FS-RK na kwotę 20 PLN. co powoduje całkowite rozliczenie zarówno faktury jak i wyciągu bankowego w walucie oraz w złotówkach. Należy zwrócić uwagę na pewną różnicę w rozliczaniu faktury wyciągiem bankowym oraz dokumentem różnic kursowych. W pierwszym przypadku jest to zapłata powstałej należności (zapis po przeciwnej stronie), w drugim de facto zwiększenie należności w PLN (zapis po tej samej stronie). Szczególną uwagę należy zwrócić na sposób wprowadzania różnic kursowych oraz korekty kursu waluty w przypadku rozrachunków walutowych. Decydujące znaczenie ma tutaj pole Korekta w nagłówku dokumentu. Jeśli dokument jest rejestrowany jako korekta, wówczas rozliczenie rozrachunku walutowego kwotą w PLN wynikającą z tego dokumentu spowoduje jednoczesną zmianę kursu waluty dokumentu pierwotnego, co znajdzie swoje odbicie przy wyliczaniu różnic kursowych. Przykład 5Wprowadzamy następującą fakturę sprzedaży: FS na kwotę brutto 100$ oraz równolegle 400 PLN– powstanie rozrachunek typu Należność po stronie Dt na taką samą kwotę w $ i odpowiednio w zauważyć, że kurs po jakim założono rozrachunek wynosi 4. Następnie wprowadzamy zapis PK na kwotę 50 PLN po stronie Dt na to samo konto i oba zapisy rozliczamy ze są teraz dwa przypadki: PK nie był dokumentem typu korekta (nie było odpowiedniego znacznika w nagłówku dokumentu) – zatem jest traktowany jako odpowiednik dokumentu różnic kursowych. W takim przypadku saldo rozrachunku w PLN będzie wynosić 450 PLN, ale kurs po jakim został założony rozrachunek (wykorzystywany np. przy jego wycenie na dzień bilansowy) będzie wynosił 4. PK był dokumentem typu korekta (zaznaczono odpowiednie pole w nagłówku dokumentu). W takim przypadku saldo rozrachunku w PLN będzie wynosić450 PLN, a jednocześnie zmieni się kurs założenia rozrachunku (brany np. do wyceny) – będzie on wynosił 4,5. Domyślny termin płatności podpowiadany w trakcie tworzenia nowego rozrachunku Podczas dodawania / tworzenia nowego rozrachunku program podpowiada domyślnie termin płatności. Aby dostosować działanie mechanizmu podpowiadania tego terminu ważne jest zrozumienie jego działania. W programie jest kilka rodzajów domyślnych terminów płatności. Są one definiowane w kilku miejscach: W kartotece kontrahenta możliwe jest zdefiniowanie domyślnej formy płatności oraz domyślnego terminu płatności dla należności oraz zobowiązań; W predefiniowanym słowniku form płatności, dla każdej pozycji można zdefiniować domyślny termin płatności; W parametrach firmy można zdefiniować domyślny termin płatności Na działanie mechanizmu ustalania w każdym przypadku tego terminu ma przypisanie w słowniku typów dokumentów, do każdego typu dokumentu: przypisanie domyślnej formy płatności, dla której każda forma ma określony domyślny termin płatności, lub przypisanie domyślnej formy płatności oraz domyślnych terminów płatności kontrahenta. W trakcie tworzenia nowego rozrachunku domyślny termin płatności ustalany jest w zależności od typu dokumentu. Szczególnie jeżeli w definicji typu dokumentu jako domyślna forma płatności zostanie zdefiniowana forma płatności kontrahenta. Wtedy podczas tworzenia rozrachunku zawsze zostanie wstawiony domyślny termin płatności określony dla wybranego kontrahenta. Nawet jeżeli ilość dni będzie wynosić "0". Sytuacja zmienia się w przypadki kiedy w typie dokumenty jest zdefiniowana konkretna domyślna forma płatności, nie 'domyślna kontrahenta'. W tej sytuacji jeżeli forma płatności nie będzie miała zdefiniowanego domyślnego terminu płatność różnego od "0", program będzie poszukiwał tej informacji w kolejnych miejscach gdzie zdefiniowane są domyślne terminy płatności. Zgodnie z przedstawioną wyżej kolejnością: najpierw sprawdzi wartość parametru w parametrach firmy, jeżeli będzie określony i różny od '0' zastosuje go w tworzonym rozrachunku, jeżeli parametr nie będzie określony i różny od zera w tworzonym rozrachunku jako domyślny termin płatności przyjmie 14 dni. Definiowanie domyślnego terminu płatności podczas tworzenia nowego rozrachunku ma znaczenie dla wygody i szybkości pracy w programie. Jeżeli ustalona w ten sposób domyślna ilości dni terminu płatności jest nieprawidłowa można i należy ją oczywiście zmienić. Zakładka "Nr rachunku bankowego" w prostym dokumencie finansowym oraz zbiorczym (ZDF) Wprowadzanie numeru rachunku bankowego kontrahenta w pozycjach wyciągów bankowych oraz dokumentach finansowych stało się konieczne w celu weryfikacji tych danych w wykazie podatników VAT udostępnionym przez Ministerstwo Finansów. Numer rachunku bankowego, musi być zarejestrowany w pozycji dokumentu tylko w przypadku kiedy musi być zweryfikowany. W przypadku importu wyciągów bankowych z plików, numer dla przelewów własnych jest zapisywany automatycznie (dla operacji, w których konto rozrachunkowe znajduje się po stronie WN / Dt). Dla przykładu, poniżej widok dekretowania pozycji wyciągu bankowego: po wprowadzeniu konta rozrachunkowego kontrahenta, w zakładce Nr rachunku bankowego można wprowadzić numer rachunku, na dobro którego wykonany został przelew. Przykład poniżej: Jeżeli numer rachunku bankowego kontrahenta zapisany jest w kartotece kontrahentów, można go wybrać z kartoteki przyciskając przycisk oznaczony ikoną: , znajdującą się po prawej stronie pola numeru rachunku bankowego. Uwaga - aby weryfikacja mogła być w\prawidłowo wykonana, ważne jest aby numer NIP kontrahenta oraz wybrany numer rachunku bankowego były prawidłowe. Po zarejestrowaniu numerów rachunków bankowych w wyciągach, numer rachunku zostanie zarejestrowany w utworzonym rozrachunku dokumentu finansowego. Sam proces sprawdzania występowania tego numeru w wykazie podatników opublikowanym przez Ministerstwo Finansów należy przeprowadzić w oknie przeglądarki rozrachunków. Opis znajduje się w rozdziale: Weryfikacja numerów rachunków bankowych rozliczeń transakcji zakupu. Wprowadzanie cech dla pozycji dokumentu Niezależnie od tego, czy wprowadzane pozycje dokumentu są związane z zapisami w rejestrze VAT, czy też nie – każdą z nich możemy dodatkowo „ocechować”, tzn. nadać jej dodatkowy zestaw cech (identyfikatorów), które pozwolą później klasyfikować (filtrować, zestawiać) zapisy wg naszych własnych kryteriów. W celu wprowadzenia dodatkowych cech dla naszego zapisu należy podczas dodawania/poprawiania pozycji dokumentu wybrać zakładkę Cechy pozycji:Za pomocą przycisków Dodaj, Popraw, Usuń możemy edytować dla poszczególnych pozycji ich cechy dodatkowe. Kontrola konta przeciwstawnego Program WAPRO Fakir Finanse i księgowość umożliwia dla określonych typów dokumentów kontrolę kont przeciwstawnych dla wprowadzanych dekretów. Umożliwia to stworzenie jednoznacznego powiązania pomiędzy zapisem na koncie po jednej ze stron, a odpowiadającymi mu zapisami po drugiej stronie, w myśl zasady podwójnego zapisu. W celu aktywowania takiej kontroli dla dokumentów określonego typu, należy w definicji typu dokumentu prawidłowo ustawić parametr Kontrola konta przeciwstawnego. Jeśli podczas włączonej kontroli wprowadzimy dekret po jednej ze stron dokumentu, musimy bezpośrednio po tym wprowadzić (w tej samej pozycji lub kolejnych) kolejne dekrety, na sumę równą sumie pierwszego wprowadzonego zapisu. Dopiero później możemy wprowadzić kolejny dekret po tej samej stronie (i oczywiście stosowne dekrety przeciwstawne wg zasad opisanych wyżej). Powyższe ograniczenia nie dotyczą kont pozabilansowych. Wprowadzając dokument księgowy w pierwszej pozycji wprowadzamy dekret po stronie Dt na kwotę 1000 PLN. Wówczas w tej samej pozycji lub w pozycjach znajdujących się bezpośrednio za wprowadzoną, musimy zarejestrować zapisy po stronie Ct na łączną kwotę odpowiadającą sumie 1000 PLN, zanim wprowadzimy kolejny zapis będą np. następujące układy dekretów (zakładamy brak dekretów na konta pozabilansowe):Nr pozycji Strona Dt Strona Ct1. 1000 PLN 200 PLN2. 700 PLN3. 100 PLNlubNr pozycji Strona Dt Strona Ct1. 1000 PLN 200 PLN2. 800 PLN3. 100 PLN 100 PLNNieprawidłowy będzie np. następujący układy zapisów (pomimo globalnego bilansowania się dokumentu):Nr pozycji Strona Dt Strona Ct1. 1000 PLN 200 PLN2. 100 PLN 100 PLN3. 800 PLN Może się zdarzyć sytuacja, że wprowadzimy pozycje w niewłaściwej kolejności, lub zmuszeni będziemy usunąć jedną pozycję z danej grupy, a następnie wprowadzić ją ponownie (jako ostatnią pozycję). W takiej sytuacji, tylko po to aby zachować opisaną wyżej kolejność dekretów (i móc zapisać dokument jako poprawny) konieczne byłoby często usunięcie i ponowne wprowadzenie dużej ilości pozycji. Aby tego uniknąć wprowadzono mechanizmy zamiany kolejności dekretów w dokumencie. Służą do tego przyciski znajdujące się z lewej strony okna wprowadzania dokumentu, poniżej listy pozycji. Wprowadzanie danych MPK (dotyczy wyłącznie wersji Prestiż) Jeżeli z konto, na które dekretujemy zapis zostało zdefiniowane jako współpracujące z modułem MPK, wówczas po wprowadzeniu/modyfikacji danych musimy także wprowadzić/zmodyfikować dane dotyczące miejsc powstawania kosztów. Więcej na ten temat można znaleźć w odpowiednim podrozdziale (opisującym wprowadzanie danych MPK) rozdziału opisującego moduł obsługi kosztów. Zobacz także
Proszę o jakieś wyjaśnienie. Dzień dobry. Pracuję na Rewizorze NEXO wersja 12.0.1. Mam problem z wyliczeniem różnic kursowych od rozrachunków. Program pokazuje, że " Występują nowe rozliczenia walutowe w rozrachunkach 1", jednakże, gdy uruchamiam funkcję " Rozlicz różnice kursowe od rozrachunków" pokazuje się informacja " Wy
Przy ostatnich istotnych wahaniach kursów walut, konieczność uwzględnia różnic kursowych w wyniku podatkowym może przyprawić o zawrót głowy, jeśli kurs w dniu zaciągnięcia kredytu był wyższy niż na moment jego spłaty. Warto zatem każdorazowo upewnić się, czy przy w takiej sytuacji faktycznie dochodzi do podatkowej realizacji FX. Podatkowe różnice kursowe powstają w momencie spłaty kredytu/ pożyczki w jakiejkolwiek formie – poprzez faktyczne przekazanie gotówki, ale też w ramach umowy potrącenia z inną wierzytelnością – chodzi o faktyczne uregulowanie zadłużenia. Żeby doszło jednak do realizacji podatkowych różnic kursowych muszą być spełnione wszystkie warunki określone w przepisach (art. 15a ustawy o CIT). Organy podatkowe interpretują bowiem te regulacje bardzo dosłownie. Zatem: Finansowanie musi być udzielone w walucie obcej, Finansowanie musi być spłacone w walucie obcej, W dniu udzielenia finansowania kurs złotego w stosunku do waluty obcej musi być inny niż na dzień spłaty. O ile w momencie spłaty nie mamy wpływu na warunek pierwszy (udzielenie finansowania w obcej walucie), ani też na ostatni (kurs złotego w stosunku do waluty obcej), to pytanie, czy pożyczkodawca nie zgodziłby się na zmianę waluty spłacanego finansowania. Przewalutowanie, w świetle ugruntowanego od dłuższego czasu stanowiska organów podatkowych, nie wywołuje żadnych skutków podatkowych. Zaś spłata kredytu złotówkowego, zaciągniętego w innej walucie, zgodnie z tą logiką, nie spowoduje realizacji FX dla celów podatkowych. Można się również zastanowić, czy nie pójść krok dalej i nie pokusić się o spłatę kredytu powiedzmy dolarowego w złotówkach – bez wcześniejszego przewalutowania. Wymiana przez bank złotówek na dolary potrzebne do spłaty zadłużenia będzie kosztować, ale trudno wyobrazić sobie spread banku na poziomie 19% (zestawiając go z potencjalnym podatkiem na różnicy kursowej). To rozwiązanie jest mniej oczywiste w kontekście brzmienia przepisów niż opisane powyżej, zatem warto raczej zadbać o zabezpieczenie w formie interpretacji podatkowej – należy spodziewać się pozytywnego rozstrzygnięcia. Źródło: art. 15a ustawy o CIT Interesuje Cię ten temat ? Skontaktuj się z autorem artykułu.

Księgowanie od A do Z. 11 marca 2005, 09:00. Prowadzenie nawet małej firmy wymaga podstawowej wiedzy z zakresu sposobów ewidencjonowania zdarzeń zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Prowadzenie rachunkowości ma także za zadanie umożliwienie prawidłowego rozliczenia się z kontrahentem i z budżetem. Rachunkowość prowadzona

Ewidencjonowanie zdarzeń księgowych w przedsiębiorstwie powinno odbywać się w walucie polskiej – złotówkach. Dlatego przedsiębiorca, prowadzący firmowe konto walutowe, będzie zobowiązany do przeliczania waluty według właściwego kursu. To natomiast prowadzi do powstania różnic kursowych od środków własnych. Ewidencjonowanie zdarzeń księgowych w przedsiębiorstwie powinno odbywać się w walucie polskiej – złotówkach. Dlatego przedsiębiorca, prowadzący firmowe konto walutowe, będzie zobowiązany do przeliczania waluty według właściwego kursu. To natomiast prowadzi do powstania różnic kursowych od środków własnych. Rachunek walutowy – kiedy powstaną różnice kursowe? Różnice kursowe od środków własnych, zgromadzonych na rachunku walutowym, powstaną w momencie: Nabycia waluty – np. wpływ od kontrahenta, zakup z banku lub kantoru Zbycia waluty – np. zapłata za zobowiązanie, sprzedaż na rzecz banku lub kantoru. W związku z faktem, że kursy walut są płynne, często spotykamy się z sytuacją, kiedy wpływ waluty przeliczony na złotówki nie będzie wart tyle samo, co jego wypływ. Różnica pomiędzy tymi wartości będzie stanowiła właśnie różnicę kursową. Uwaga! Przesunięcie waluty, czyli np. przelew na inne konto walutowe lub wyjęcie gotówki (w tej samej walucie) nie jest jej zbyciem lub nabyciem – nadal dysponujemy taką samą ilością danej waluty. Zatem nie będziemy mieć do czynienia z różnicami kursowymi. Różnice kursowe na rachunku walutowym – wyliczenie Do wyliczania kursów walut na rachunku bankowym stosuje się kurs: Rzeczywiście zastosowany, lub (w przypadku jego braku) średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień transakcji. Różnicę kursową wyliczamy, odejmując od wartości wpływu przemnożonej przez właściwy kurs walut wartość wypływu, przemnożony przez właściwy kurs walut. W wyniku tego może powstać: Różnica ujemna, stanowiąca koszt uzyskania przychodu – jeśli wartość wpływu będzie wyższa, niż wartość wypływu Różnica dodatnia, stanowiąca przychód z działalności – jeśli wartość wpływu będzie niższa, niż wartość wypływu. Przykład. Przedsiębiorca otrzymał zapłatę za fakturę w wysokości 100 euro – kurs walut tego dnia wynosił 4,0. Środki zostały przelane na konto złotówkowe dwa dni później – kurs walut wynosił wtedy 3,5. Zatem: Różnica: 100 euro * 4,0 – 100 euro * 3,5 = 400 – 350 = 50 Wpływ przedsiębiorcy wyniósł po przeliczeniu 400 zł, natomiast wypływ – 350 zł. Ujemna różnica kursowa w wysokości 50 zł będzie stanowiła koszt przedsiębiorcy. W praktyce gospodarczej często zdarza się sytuacja, że dany wypływ waluty pokrywany jest wpływami z różnych dni. Wtedy mamy do czynienia z kilkoma kursami walut – a nie tylko dwoma, jak w przykładzie powyżej. Wtedy przedsiębiorcy wypływ spłacają od: FIFO – najwcześniejszymi wpływów (chronologicznie) LIFO – najpóźniejszych wpływów. Nie tylko od środków własnych – sprawdź, czym są różnice transakcyjne! UWAGAZachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress oraz Disquss. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane wyłącznie w celu opublikowania komentarza na blogu. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. Dane w systemie Disquss zapisują się na podstawie Twojej umowy zawartej z firmą Disquss. O szczegółach przetwarzania danych przez Disquss dowiesz się ze strony. Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią
Typ dokumentu różnic kursowych dla transakcji walutowych. Należy określić typ dokumentu, który ma być użyty do przeksięgowania różnic kursowych. Na rozwijanej liście podawane są wszystkie typy dokumentów obsługiwane jak dokument prosty. Wygodne może być zdefiniowanie oddzielnego typu dokumentu (np. Kurs – różnice kursowe
Prowadzimy księgowość w formie pkpir. Posiadamy konto walutowe. Wystawiamy faktury w euro dla klienta z Holandii. Proszę o wyjaśnienie, jak rozliczyć różnice kursowe w momencie przeksięgowania waluty na konto złotówkowe. Czy księguję je w pkpir dwa razy? Pierwszy raz w momencie wpływu na rachunek dewizowy, a drugi w momencie przeksięgowania z rachunku dewizowego na złotówkowy? RADA Tak, różnice kursowe należy zaksięgować w księdze podatkowej dwa razy. Pierwsza różnica kursowa powstanie w momencie wpływu należności na rachunek walutowy i wówczas należy ją zaksięgować, a druga w momencie przeksięgowania waluty na rachunek złotówkowy. Dodatnie różnice kursowe należy ująć w kolumnie 8 pkpir, a ujemne w 13 (w starej księdze - w 14). UZASADNIENIE Rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nakłada na podatników obowiązek prowadzenia księgi w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Transakcje realizowane w walucie innej niż polska należy przeliczać na złotówki (§ 12 ust. 1 rozporządzenia). Począwszy od 1 stycznia 2007 r. przychody w walutach obcych należy przeliczać na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 14 ust. 1a updof). Zasady ustalania różnic kursowych zostały określone w art. 24c updof. Przepis ten wskazuje, że dodatnie różnice kursowe zwiększają przychody, a ujemne różnice kursowe zwiększają koszty uzyskania przychodów. Dodatnia różnica kursowa powstanie wtedy, gdy wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP (z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu) będzie niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Z kolei ujemna różnica kursowa powstanie w przypadku, gdy wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP (z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu) będzie wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Niestety, ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „faktycznie zastosowany kurs waluty”. Jednak liczne interpretacje prawa podatkowego pozwalają na stwierdzenie, że faktycznie zastosowany kurs waluty to kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, pomimo że nie dokonuje on zakupu lub sprzedaży walut obcych. Stanowisko to potwierdza Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgierzu w piśmie z 13 marca 2007 r., nr I-1/415/8/07: (...) Zatem „faktycznie zastosowany kurs waluty z tego dnia” jest kursem z dnia, w którym firma: • faktycznie otrzymuje należność za wystawioną fakturę (rachunek), • dokonuje faktycznej zapłaty należności, wynikającej z wystawionej przez kontrahenta faktury (rachunku), w jakiejkolwiek formie. Z powyższego wynika, że kwota otrzymana z tytułu sprzedaży lub zobowiązanie podlegające zapłacie winny być wycenione wg faktycznego kursu waluty z danego dnia, stosowanego w banku, z którego usług Pan korzysta. (...) W przypadku gdy nie można określić kursu kupna czy kursu sprzedaży walut obcych, należy stosować średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania przychodu. W sytuacji przedstawionej przez Czytelnika różnica kursowa powstanie w momencie otrzymania należności na konto walutowe. Wartość należności w walucie euro powinna być przeliczona na złotówki zgodnie z kursem kupna banku, z którego Czytelnik korzysta, prowadząc konto walutowe w euro, z dnia wpływu należności na konto. PRZYKŁAD Czytelnik sprzedał holenderskiemu kontrahentowi towary, wystawiając 23 października 2007 r. fakturę na kwotę 5000 euro. Średni kurs NBP wynosił w tym dniu 3,6835 zł. Należy dokonać przeliczenia wartości faktury: 5000 euro × 3,6835 zł = 18 417,50 zł. Kwotę wyrażoną w złotówkach zaewidencjonowano w kolumnie 7 pkpir jako przychód ze sprzedaży. Należność od holenderskiego kontrahenta wpłynęła na konto walutowe firmy Czytelnika 29 października 2007 r. Kurs kupna euro w tym dniu, ustalony przez bank Czytelnika, wynosił 3,6911 zł. W związku z tym przychód faktycznie otrzymany wyniósł: 5000 euro × 3,6911 zł = 18 455,50 zł. W tym przypadku powstały dodatnie różnice kursowe w wysokości 38 zł (18 455,50 zł - - 18 417,50 zł). Dodatnią różnicę kursową w wysokości 38 zł Czytelnik powinien zaksięgować 29 października 2007 r. w kolumnie 8 jako pozostały przychód. Kolejna różnica kursowa powstanie w momencie przeksięgowania środków z rachunku walutowego na rachunek złotówkowy. Wartość środków przelanych na rachunek złotówkowy należy wycenić według kursu kupna waluty z dnia ich otrzymania ogłoszonego przez bank prowadzący rachunek walutowy Czytelnika. PRZYKŁAD Czytelnik zlecił przeksięgowanie środków z rachunku walutowego, jakie otrzymał od holenderskiego kontrahenta - 5000 euro, na rachunek złotówkowy. W dniu wpływu waluty wartość została przeliczona zgodnie z kursem kupna banku, tj. 3,6911 zł. 5000 euro × 3,6911 zł = 18 455,50 zł. Następnie przeksięgowano środki z rachunku walutowego (5000 euro) na rachunek złotówkowy. Wartość 5000 euro przeliczono na złote według kursu kupna banku. Kurs kupna euro w banku Czytelnika z dnia transakcji wyniósł 3,6900 zł. Zatem na rachunek złotówkowy wpłynęła kwota 5000 euro × 3,6900 zł = 18 450 zł. W momencie przeksięgowania waluty na konto złotówkowe powstała ujemna różnica kursowa: 18 455,50 zł - 18 450 zł = 5,50 zł. Ujemną różnicę kursową Czytelnik powinien zaksięgować z dniem otrzymania środków na rachunku złotówkowym w kolumnie 13 księgi (w „starej księdze” - w kolumnie 14) jako pozostałe wydatki. Należy też pamiętać, że od 1 stycznia 2007 r., na mocy art. 24c ust. 5 updof, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty, jeżeli faktycznie zastosowany przez podatnika kurs waluty jest wyższy lub niższy, odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty. Jeśli podatnik nie dokona zmiany wartości lub nie wskaże przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy może określić ten kurs, opierając się na kursach walut ogłaszanych przez NBP. • art. 14 ust. 1a, art. 24c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - z 2000 r. Nr 14, poz. 176; z 2007 r. Nr 191, poz. 1361 • art. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - Nr 152, poz. 1475; z 2007 r. Nr 140, poz. 988 Justyna Tarantowicz księgowa
4 107 odpowiedzi. Napisano 5 Lutego 2018 w Dodawanie kont analitycznych. Można również przejść do Konfiguracji tam znaleźć Parametry różnic kursowych i usunąć/zmienić konto. Napisano 5 Lutego 2018 w Dodawanie kont analitycznych. Ja bym jednak proponował przejść do Konfiguracja -> Okres obrachunkowy, bo to tam znajdziemy
Artykuły: Zobowiązania podatkowe, czyli jak płacić podatki Pytanie podatnika: Czy dla celów ustalania różnic kursowych Spółka, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, postępuje prawidłowo wyceniając wypływ środków pieniężnych w walucie euro z konta walutowego spółki na zagraniczne konto Wnioskodawcy jako komandytariusza według kursu sprzedaży waluty banku, z którego usług korzysta Spółka? INTERPRETACJA INDYWIDUALNANa podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie ustalania różnic kursowych - jest dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic wniosku został przedstawiony następujący stan z zwana dalej spółką jest spółką komandytową zajmującą się przede wszystkim produkcją i sprzedażą wyrobów tekstylnych, produkcją odzieży. Wspólnikami są: spółka z jako komplementariusz i osoby fizyczne jako komandytariusze. Wnioskodawca - jako jeden z komandytariuszy - jest osobą zagraniczną, mającą miejsce zamieszkania w Niemczech i zwany jest dalej z umową polskiej spółki komandytowej - prawo do udziału w zysku przysługuje wspólnikom W związku z tym, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną - w celu ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym będą miały zastosowania przepisy ustawy o PIT. I tak zgodnie z przepisem art. 8 ustawy o PIT zasady ustalania przychodu z udziału w spółce nie będącej osobą prawną stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania ciągu roku zdarzają się przypadki, że z walutowego konta firmowego Spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, dokonywane są transfery pieniężne w euro na zagraniczne konto walutowe Wnioskodawcy jako komandytariusza. Jest to zgodnie z postanowieniami umowy Spółki, która przewiduje wypłacanie wspólnikom zaliczek na poczet zysku z konta firmowego spółki. Operacje te są traktowane jako pozostałe rozrachunki ze wspólnikiem, rozliczane z zyskiem osiągniętym przez Spółkę na koniec roku podatkowego. Wypłaty te, dokonywane w euro, przeliczane są dla celów różnic kursowych na PLN według kursu sprzedaży banku, z którego usług korzysta spółka, na dzień wypływu tych środków z konta spółki. Na skutek zastosowania przeliczenia waluty euro po kursie sprzedaży banku powstają dla Spółki dodatnie różnice kursowe, które rozpoznawane są w Spółce jako przychód związku z powyższym opisem zadano następujące dla celów ustalania różnic kursowych Spółka, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, postępuje prawidłowo wyceniając wypływ środków pieniężnych w walucie euro z konta walutowego spółki na zagraniczne konto Wnioskodawcy jako komandytariusza według kursu sprzedaży waluty banku, z którego usług korzysta Spółka?Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na odmienną linię interpretacyjną organów podatkowych oraz orzecznictwa powziął wątpliwość co do prawidłowości postępowania w zakresie przeliczania przedmiotowych kwot w euro wypływających z walutowego konta Spółki na zagraniczne konto Wnioskodawcy jako uważa, że Spółka, której jest wspólnikiem, postępuje nieprawidłowo, przeliczając na PLN środki pieniężne w euro wypływające z walutowego konta Spółki na zagraniczne konto Wnioskodawcy jako komandytariusza - według kursu sprzedaży banku, z którego usług Spółka korzysta. Bowiem w takim przypadku nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do zmiany waluty kwoty wypływającej z konta spółki - co oznacza, że nie ma miejsca przeliczanie kwoty euro na PLN według kursu sprzedaży ban... DOSTĘP DO PEŁNEJ TREŚCI SERWISU JEST BEZPŁATNYWYMAGANE JEST JEDNAK ZALOGOWANIE DO ZALOGOWANI MOGĄ RÓWNIEŻ DODAWAĆ KOMENTARZE. Jeżeli jeszcze nie jesteś zarejestrowany, zapraszamy do wypełnienia krótkiego formularza rejestracyjnego. REJESTRACJA dla nowych użytkowników LOGOWANIE dla użytkowników DLACZEGO WARTO SIĘ ZAREJESTROWAĆ DO SERWISU Otrzymujesz całkowicie bezpłatny stały dostęp do wielu informacji, między innymi do: ujednolicanych na bieżąco aktów prawnych (podatki, ubezpieczenia społeczne i działalność gospodarcza) narzędzi: powiadamiania o nowych przepisach, zmianach w przepisach i terminach kalkulatorów i baz danych działów tematycznych zawierających pogłębione informacje na interesujące Cię tematy; omówienia, odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania strony osobistej, na której znajdziesz aktualne informacje przeznaczone dla osoby o Twoim profilu zawodowym. Dodatkowo będziesz mógł edytować własną listę zakładek w celu szybszego docierania do szczegółowej informacji newslettera informującego regularnie o wydarzeniach związanych z podatkami i działalnością gospodarczą Czas rejestracji - ok. 1 min Uwaga Podczas rejestracji nie zbieramy żadnych szczegółowych danych personalnych i teleadresowych. W każdej chwili możecie usunąć trwale i bezpowrotnie dane dotyczące Waszego konta. Przed rejestracją prosimy o zapoznanie się z regulaminem » Ostatnie artykuły z tego działu Od 1 lipca skarbówka otrzyma wgląd w rachunki osób fizycznychJak zapłacić podatki z rocznej deklaracjiNSA: Odpowiedzialność spadkobierców za zobowiązania ustalone po śmierci spadkodawcyNSA: Wynagrodzenie doradcy podatkowego jako tymczasowego pełnomocnika szczególnegoNSA: Przepisy prawa podatkowego należą do kategorii przepisów prawa administracyjnegoNSA: Schematy podatkowe jako przedmiot wniosku o wydanie interpretacjiNSA: Odpowiedzialność członka zarządu za podatek VAT na wystawionej fakturzeSkuteczność egzekucji zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznychNSA i interpretacje podatkowe: To organ a nie podatnik powinien udzielać odpowiedzi na pytaniaMF: Zasady wysyłki pomocy humanitarnej na UkrainęWszystkie artykuły z tego działu »
• Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych wynoszą 0 zł. W dodatkowych informacjach i wyjaśnieniach do rachunku zysków i strat została podana informacja, że dodatnie różnice kursowe dotyczą wyceny rozrachunków z tytułu dostaw.
09. 09. 2012 | M. Paszek Rozrachunki z tytułu importu, eksportu czy dostaw wewnątrzwspólnotowych wyraża się w walutach obcych, bądź przelicza na walutę obcą. Ewidencja rozrachunków w walucie obcej przeprowadzana jest pod datą ich powstania. Walutę krajową przelicza się według średniego kursu NBP na daną walutę obcą w dniu powstania rozrachunku. W przypadku należności w walucie obcej jednostka gospodarcza sprzedaje walutę bankowi, do którego pieniądze wpłynęły. Natomiast bank płaci za nią po wyznaczonym kursie zakupu. W momencie spłaty zobowiązania w walucie obcej jednostka gospodarcza kupuje w banku walutę obcą, za którą płaci po kursie sprzedaży. W związku z tym, że należności i zobowiązania w walucie obcej wyceniane były w momencie ich powstania według średniego kursu NBP, a spłata zobowiązania lub wpływ należności według aktualnego kursu zakupu lub sprzedaży, powstają różnice kursowe dodatnie lub ujemne. Dlatego też, ujemne różnice księgowe należy zaksięgować na koncie 751Konto 751 - Koszty finansowe (Kosztowe) 751 „Koszty finansowe”, a dodatnie różnice kursowe na koncie 750Konto 750 - Przychody finansowe (Przychodowe) 750 „Przychody finansowe”. Reklama ∇ Przykład Operacje gospodarcze: 1. Wystawiono fakturę za sprzedane na eksport towary za 40 000 zł - VAT 0%. 1 EUR Kurs zakupu - zł Kurs sprzedaży - zł Kurs średni - zł 1 EUR - zł X - 40 000 zł X = (1 EUR x 40 000 zł) : zł = 9 691 EUR 2. Wb – wpływ należności z tytułu sprzedaży eksportowej. 1 EUR Kurs zakupu – zł Kurs sprzedaży – zł Kurs średni – zł 9 691 EUR x zł = 37 849 zł 3. Otrzymano fakturę za zakupione materiały z importu, których walutą rozliczeniową jest frank szwajcarski. Wartość materiałów – 17 000 CHF. 1 CHF Kurs zakupu - zł Kurs sprzedaży - zł Kurs średni - zł 17 000 CHF x zł = 57 921 zł 4. Wb – zapłacono za zakupione z importu materiały. 1 CHF Kurs zakupu – zł Kurs sprzedaży – zł Kurs średni – 790Konto 790 - Obroty wewnętrzne (Aktywno-pasywne) 790 zł 17 000 CHF x zł = 58 618 zł 730Konto 730 - Przychody netto ze sprzedanych towarów (Przychodowe) 730 Przychody ze sprzedanych towarów 201Konto 201 - Rozrachunki z dostawcami (Pasywne) 201 Rozrachunki z dostawcami 40 000,00 (1) (4) 58 618,00 57 921,00 (3) 697,00 (4a) 200Konto 200 - Rozrachunki z odbiorcami (Aktywne) 200 Rozrachunki z odbiorcami 130Konto 130 - Rachunek bieżący (Aktywne) 130 Rachunek bieżący (1) 40 000,00 37 849,00 (2) 2 151,00 (2a) (2) 37 849,00 58 618,00 (4) 300Konto 300 - Rozliczenie zakupu aktywów trwałych (Aktywno-pasywne) 300 Rozliczenie zakupu 751Konto 751 - Koszty finansowe (Kosztowe) 751 Koszty finansowe (3) 57 921,00 (2a) 2 151,00 (4a) 697,00 Możesz być także zainteresowany Rozrachunki z tytułu vat09. 05. 2013, Ewa Kusznierowska Podatnikami VAT są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, jeżeli dokonują czynności opodatkowanej.... Czytaj więcej Kategoria: Rozrachunki Artykuły z kategorii Rozrachunki Potrącenia z wynagrodzenia pracownika Inwentaryzacja i rozliczenie różnic inwentaryzacyjnych Szybki zwrot VAT - w ciągu 15 dni Cash pooling w księgach rachunkowych Nabycie wierzytelności - ewidencja księgowa Tworzenie i rozwiazywanie odpisów należności w księgach Wynajem i dzierżawa urządzeń Środki trwałe czy wyposażenie? Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego Rezerwy urlopowe- zasady tworzenia i ujęcie w księgach Do artykułu 'Rozrachunki w walutach obcych i różnice kursowe' nawiązują następujące testy: Pytania i komentarze do tego artykułu (1) Dodaj komentarz
W konsekwencji nie powoduje powstania różnic kursowych zdefiniowanych w art. 15a ust. 2 pkt 3 lub ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p. Pomijając fakt, że zdaniem Sądu - co wskazano powyżej - następuje trwały wypływ środków zgromadzonych w walucie, to ustawodawca we wskazanych przepisach nie uzależnia powstania różnicy kursowej od trwałego
Pomoc ifirma Ewidencje Jak rozliczyć różnice kursowe transakcyjne Ostatnia aktualizacja: 2 lata temu w Ewidencje Różnice kursowe transakcyjne dotyczą transakcji przeprowadzanych z innymi kontrahentami. Pojawiają się w momencie, kiedy wartość poniesionego kosztu albo uzyskanego przychodu przeliczona według odpowiedniego kursu na walutę polską różni się od wartości tego kosztu lub przychodu z dnia jego zapłaty albo otrzymania, także po właściwie przeliczonym kursie. W praktyce najczęściej jest to różnica pomiędzy przeliczoną na złotówki kwotą z faktury a rzeczywiście zapłaconą lub otrzymaną sumą. Różnice dzielimy dodatkowo na dodatnie, traktowane jako firmowy przychód, lub ujemne, stanowiące koszt. Przychody a) Zapłacone przy wystawianiu faktury Po wybraniu właściwej waluty obcej w pozycji „Waluta”: w części „Płatności” pojawi się pole „Kurs z dnia poprzedzającego dzień sprzedaży”. Kurs można wpisać ręcznie lub wybrać opcję „Pobierz kurs walut” w celu automatycznego pobrania właściwego kursu przez serwis. W części „Różnice kursowe” należy wybrać opcję „+ dodaj pozycję”. Pojawią się wtedy pola do wpisania: formy zapłaty (waluta obca lub PLN), wpłaconej kwoty, daty otrzymania zapłaty oraz kursu z dnia zapłaty (jeśli wpłata jest w walucie obcej). Po zatwierdzeniu faktury różnice kursowe zostaną automatycznie rozliczone. Dodatnie różnice kursowe (wartość z faktury mniejsza niż wartość zapłaty) zostaną ujęte po stronie przychodów, ujemne różnice kursowe (wartość z faktury większa niż wartość zapłaty) będą zaksięgowane po stronie kosztów. Dowody księgowe będą dostępne w zakładce Wydatki > Lista wydatków > Dowody wewnętrzne i księgowe, skąd można je pobrać i wydrukować. b) Zapłacone po wystawianiu faktury Aby wprowadzić zapłatę i wyliczyć różnice kursowe do wystawionej już faktury, w serwisie jako miesiąc księgowy ustawiamy miesiąc, w którym otrzymano zapłatę, i przechodzimy do zakładki Faktury > Lista faktur. Na poziomej osi czasu nad listą faktur należy wybrać miesiąc, w którym wystawiono fakturę. Następnie przy właściwej fakturze wybieramy opcję „Różnice kursowe”. Pojawi się okno, w którym należy wpisać formę zapłaty (waluta obca lub PLN), otrzymaną kwotę, datę jej otrzymania oraz właściwy kurs walut (jeśli wpłata jest w walucie obcej). Po zapisaniu różnice kursowe zostaną automatycznie rozliczone. Dodatnie różnice kursowe (wartość z faktury mniejsza niż wartość zapłaty) zostaną ujęte po stronie przychodów, ujemne różnice kursowe (wartość z faktury większa niż wartość zapłaty) będą zaksięgowane po stronie kosztów. Dowody księgowe będą dostępne w zakładce Wydatki > Lista wydatków > Dowody wewnętrzne i księgowe, skąd można je pobrać i wydrukować. Koszty a) Zapłacone przy księgowaniu faktury Po wybraniu właściwej waluty obcej w polu „Waluta” pojawi się pole „Kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury”, dla którego można pobrać kurs walut lub uzupełnić go ręcznie. Po uzupełnieniu numeru faktury oraz jej pozycji w części „Różnice kursowe od kwoty zapłaconej” można wybrać opcję „Dodaj pozycję”. Dalej należy uzupełnić formę zapłaty (waluta obca lub PLN), kwotę wpłaconą oraz datę jej wpłacenia oraz kurs z dnia zapłaty (jeśli wpłata jest w walucie obcej). Po zatwierdzeniu wydatku różnice kursowe zostaną automatycznie rozliczone. Dodatnie różnice kursowe (wartość z faktury większa niż wartość zapłaty) zostaną ujęte po stronie przychodów, ujemne różnice kursowe (wartość z faktury mniejsza niż wartość zapłaty) będą zaksięgowane po stronie kosztów. b) Zapłacone po księgowaniu faktury Aby wprowadzić zapłatę i wyliczyć różnice kursowe do zaksięgowanej już faktury, w serwisie jako miesiąc księgowy ustawiamy miesiąc, w którym otrzymano zapłatę, i przechodzimy do zakładki Wydatki > Lista wydatków. Na poziomej osi czasu nad listą wydatków należy wybrać miesiąc, w którym zaksięgowano fakturę. Następnie przy właściwej fakturze wybieramy opcję „Różnice kursowe: wprowadź”/”Wprowadź”. Następnie należy uzupełnić formę zapłaty, kwotę wpłaconą w walucie obcej, datę zapłaty, oraz kurs z dnia zapłaty albo kwotę w złotówkach (w zależności od wybranej formy). Po zatwierdzeniu różnice kursowe zostaną automatycznie rozliczone. W przypadku wprowadzania różnic do faktur wewnętrznych uzupełnia się kolejno: kwotę wpłaconą w walucie obcej, datę dokonania wpłaty, formę zapłaty oraz kurs z dnia zapłaty bądź wartość w złotówkach (w zależności od wybranej formy zapłaty). Dodatnie różnice kursowe (wartość z faktury większa niż wartość zapłaty) zostaną ujęte po stronie przychodów, ujemne różnice kursowe (wartość z faktury mniejsza niż wartość zapłaty) będą zaksięgowane po stronie kosztów. Różnice kursowe nieksięgowane automatycznie (wyjątki) Różnice kursowe można do serwisu dodać również ręcznie, na podstawie poniższych ścieżek. Dodatnie różnice kursowe księgujemy w serwisie poprzez zakładkę Faktury > Inne przychody > Przychód uniwersalny nieVAT, gdzie jako „Wpis do KPiR” należy wybrać opcję „Pozostałe przychody”. Ujemne różnice kursowe księgujemy w serwisie poprzez zakładkę Wydatki > Dodaj wydatek > Dowód księgowy, gdzie jako „Wpis do KPiR” należy wybrać „Pozostałe wydatki”. Wyjątki, wymagające dodania różnic kursowych ręcznie, powstają przede wszystkim w sytuacjach: wystawiania faktur w walutach obcych poza serwisem otrzymania wpłat lub dokonania wypłat na podstawie dokumentów nieobsługiwanych automatycznie w serwisie dokonania za granicą nabycia niestanowiącego importu usług, importu towaru lub WNT – np. nabycie paliwa lub usług hotelowych księgowania różnic od środków własnych Zasady wyliczania różnic kursowych wraz z przykładami zostały podane w artykule: Różnice kursowe – jak rozliczyć? Czy ten artykuł był pomocny? Powiązane artykuły
Kwestia związana z powstawaniem różnic kursowych jest bardzo powszechna i może wystąpić teoretycznie przy każdej operacji gospodarczej jednostki, począwszy od zwykłych rozliczeń handlowych między danymi jednostkami, rozliczania zaliczek pracowniczych w walutach obcych, delegacji, leasingu, aż po nabycie udziałów czy wypłatę Odpowiedź: Prowizja bankowa może być przeliczona na złotówki po kursie średnim ogłaszanym przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Sposób rozliczenia różnic kursowych w przypadku zwrotu środków pieniężnych na konto kontrahenta przedstawiam na przykładzie poniżej. Przypomnijmy, że zgodnie z art. 30 ust. 2 uor wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia - o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu UE i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych, nie stanowią inaczej - odpowiednio po kursie: faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji - w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań, średnim ogłoszonym dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego ten dzień - w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji. Zasady wyceny rozchodu środków pieniężnych zostały uregulowane natomiast w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 uor, zgodnie z którym rozchód walut może być wyceniany według: kursów przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej kursów walut, kursu waluty, z uwzględnieniem waluty, która najwcześniej wpłynęła na walutowy rachunek bankowy, kursu waluty, z uwzględnieniem waluty, która najpóźniej wpłynęła na walutowy rachunek bankowy. Z postawionego pytania wynika, że spółka wybrała metodę FIFO (pierwsze przyszło, pierwsze wyszło), polegająca na rozchodowaniu waluty, która najwcześniej wpłynęła na walutowy rachunek bankowy. Uwzględniając przyjęte zasady wyceny prowizji bankowych oraz rozchodu środków pieniężnych, spółka powinna zidentyfikować różnice kursowe od własnych środków pieniężnych PRZYKŁAD Przedsiębiorstwo usługowe posiada na rachunku bankowym środki pieniężne wycenione w następujący sposób: 5000 euro • 4,40 zł (z 25 lipca 2012 r.) 3000 euro • 4,50 zł (z 30 lipca 2012 r.) Jednostka - zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości - do rozliczania środków walutowych stosuje metodę FIFO. Prowizje bankowe wycenia natomiast wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. W bieżącym okresie bank pobrał prowizję w kwocie 15 euro za prowadzenie rachunku walutowego. Prowizja za prowadzenie rachunku walutowego. Średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu wynosi 4,53 zł Ma konto 131 „Rachunek walutowy” 67,95 zł (15 EUR • 4,53 EUR/PLN) Wn konto 402 „Usługi obce” 67,95 zł Rozliczenie różnic kursowych od własnych środków pieniężnych. Wartość prowizji: 67,95 Wartość rozchodowanych środków pieniężnych: 66,00 zł (15 EUR • 4,40 EUR/PLN) Różnica kursowa od własnych środków pieniężnych: 1,95 zł (67,95 - 66,00) Ma konto 750 „Przychody finansowe” 1,95 zł Wn konto 131 „Rachunek walutowy” 1,95 zł Sposób rozliczenia różnic kursowych w przypadku zwrotu środków pieniężnych na konto kontrahenta przedstawiam na kolejnym przykładzie. PRZYKŁAD Przedsiębiorstwo usługowe posiada na rachunku bankowym środki pieniężne wycenione w następujący sposób: 5000 euro • 4,40 zł (z 25 lipca 2012 r.) 3000 euro • 4,50 zł (z 30 lipca 2012 r.) Jednostka zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości do rozliczania środków walutowych stosuje metodę FIFO. Prowizje bankowe wycenia natomiast wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Jednostka zwróciła kontrahentowi nadpłaconą kwotę należności. Kwota zwrotu wyniosła 100 euro. Kurs historyczny zastosowany do przeliczenia nadpłaconej kwoty wyniósł 4,00 PLN/EUR. Saldo Ma konta 200 „Rozrachunki z odbiorcami” wynosi 400 zł (100 EUR • 4,00 EUR/PLN) Zwrot kontrahentowi nadpłaconej kwoty. Ma konto 131 „Rachunek walutowy” 440,00 zł (100 EUR • 4,40 EUR/PLN) Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami” 440,00 zł Rozliczenie różnic kursowych Wartość historyczna rozrachunku: 400,00 zł Wartość rozchodowanych środków pieniężnych: 440,00 zł (100 EUR • 4,40 EUR/PLN) Ujemna różnica kursowa od własnych środków pieniężnych: 40,00 zł (400,00 - 440,00) Wn konto 755 „Koszty finansowe” 40,00 zł Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami” 40,00 zł Autor: Paweł SałdykaPraktyk, wspólnik i założyciel Biura Rachunkowego Avimar Audyt Sp. z autor i konsultant publikacji poświęconych tematyce prawa bilansowego i podatkowego, specjalista w dziedzinie przepływów pieniężnych i leasingu. Jako wykładowca dotychczas prowadził szkolenia w ramach współpracy z Polską Akademią Rachunkowości SA, ROKK przy Izbie Skarbowej w Krakowie, Dolnośląskim Oddziałem Krajowej Izby doradców Podatkowych, SEKA SA, Lukas Bankiem SA i Europejskim Funduszem Leasingowym SA. Doświadczenie zdobył jako księgowy w międzynarodowym koncernie, działającym na rynku elektroniki użytkowej, jako główny księgowy w spółce zajmującej się produkcją ekskluzywnej odzieży damskiej, oraz w trakcie rewizji sprawozdań finansowych i bieżących konsultacji w zakresie prawa bilansowego i podatkowego. Natomiast art. 24c ust. 5 u.p.d.o.f. stanowi, że jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa wyżej, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie Jednostki prowadzące księgi rachunkowe dla celów podatku dochodowego mają możliwość ustalać różnice kursowe zgodnie: • z zasadami określonymi w ustawie o rachunkowości – czyli metodą bilansową, lub • z zasadami podatkowymi – czyli metodą podatkową. O wyborze metody bilansowej należy zawiadomić właściwy dla danego podatnika urząd skarbowy. Od 2019 r. podatnicy, którzy w 2019 r. rozpoczęli stosowanie tej metody, powiadamiają o tym fakcie urząd skarbowy dopiero w zeznaniu podatkowym składanym za 2019 r,, co jest istotną zmianą w stosunku do przepisów obowiązujących w tym względzie w roku poprzednim. Do końca 2018 r. na złożenie pisemnego zawiadomienia o wyborze tej metody podatnicy mieli czas do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, w którym rozpoczęli jej stosowanie, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia. Jednostki, które wybrały metodę bilansową ustalania różnic kursowych, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Taka wycena dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego, albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego. Należy mieć na uwadze, że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany. Jednostki, które zdecydują się na taki sposób rozliczania różnic kursowych w rachunku podatkowym mogą uwzględniać wszystkie różnice kursowe (również niezrealizowane), które są zaewidencjonowane w księgach rachunkowych. Należy również pamiętać, że metodę bilansową trzeba stosować przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została ona wybrana. To oznacza, że jeżeli jednostka przyjmie tą metodę od 1 stycznia 2019 r., to należy z niej korzystać przynajmniej do końca 2021 r. Rezygnacja z metody bilansowej będzie możliwa dopiero od 2022 r. Trzeba mieć również na uwadze, że w okresie korzystania z metody bilansowej rozliczania różnic kursowych sprawozdania finansowe należy poddawać badaniu przez firmę audytorską (czyli przez biegłego rewidenta). Dlatego w jednostkach, które wprowadziły tę metodę od 1 stycznia 2019 r., obowiązek badania dotyczyć będzie sprawozdań finansowych sporządzanych za lata od 2019 do 2021. Dorota Andrychowska ______________________________________________________________________________ Zapraszamy na szkolenie: Środki Trwałe organizowane przez Fundację Rozwoju Rachunkowości Warszawa Katowice kaHc4.
  • kse39mi0eb.pages.dev/59
  • kse39mi0eb.pages.dev/31
  • kse39mi0eb.pages.dev/11
  • kse39mi0eb.pages.dev/90
  • kse39mi0eb.pages.dev/80
  • kse39mi0eb.pages.dev/91
  • kse39mi0eb.pages.dev/86
  • kse39mi0eb.pages.dev/32

    • konta przeksięgowania różnic kursowych nie zostały prawidłowo zdefiniowane